Het lied ‘Wie ben ik’ is ontstaan in het hoofd van onze zeer gewaardeerde Volendammer collega, componist Thomas Tol. Bekend als schrijver van de grootste hits van BZN en Jan Smit. Thomas woont bij mij in de straat dus ik spreek hem dagelijks. Hij is al oud maar nog steeds elke dag bezig met het bedenken van liedjes en melodieën achter de piano en  tijdens zijn wandelingen over de dijk. Anderhalf jaar geleden sprak hij mij aan omdat hij een liedje had geschreven waarvan hij vond dat het misschien wel eens mooi zou kunnen zijn voor de 3JS. Hij liet het aan mij horen in zijn studio in de kelder van zijn huis, waar in de afgelopen 15 jaar alle albums van Jan Smit zijn gemaakt maar nog nooit een liedje voor de 3JS. Ik was gelijk enthousiast ondanks dat er nog helemaal geen tekst was. Alleen muziek en een zangmelodie. Het lied was het soort Franse chanson. De enige tekst die hij erbij had gezet was één woord: ‘Abandoned’. Wat vertaald kan worden als ‘Verlaten’, ‘Verwaarloosd’, ‘Genegeerd’. Hij had dat woord bedacht omdat de muziek zo’n gevoel teweegbracht. Ik was het met hem eens dus ik beloofde er een tekst op te verzinnen. Doordat het een  Franse chanson was moet ik denken aan het verhaal van Edith Piaf. De meest legendarische zangeres van Frankrijk. Aanbeden door heel Frankrijk en omstreken. Haar leven lang zingend en stralend op het podium en tegelijkertijd het zeer tragische verhaal van haar jeugd als een trauma met zich meedragend.

Haar talent was groter dan haar verdriet en haar verleden. Een Godgegeven talent. Op de wereld gezet om mensen te vermaken.

Ik realiseerde me wél dat dit lied op dat moment niet te rijmen was met de andere liedjes die we aan het maken waren en van plan waren op te nemen in Los Angeles. Die nummers neigden meer naar Westcoast-country en hadden niks te maken met Frankrijk. Dus ik ging toch nog een beetje zoeken naar een raakvlak met L.A…..zij het op een geforceerde manier… in de hoop iets te vinden waardoor het toch nog op het album zou kunnen.

De muziek is ook heel theatraal natuurlijk. Ik moest denken aan iemand die in een zaal zit. Te wachten tot een optreden begint. Of een film.

Het doek gaat open… en daar staat ze. Een betoverende verschijning.

De toeschouwer wil haar leren kennen, wil van haar houden, wil haar bezitten.

Toen dacht ik ineens aan het verhaal van Marilyn Monroe. Onlosmakelijk verbonden met Hollywood/L.A.  De meest aanbeden actrice allertijden die ook zo’n enorm trauma met zich meedroeg uit haar jeugd. Vader die het huis verliet toen ze klein was. Moeder die ging drinken en haar de schuld gaf van het weglopen van vader. Zij die droomde van het witte doek en eigenlijk al van kinds af aan noodgedwongen een ‘actrice’ was die de schijn ophield dat het goed met haar ging. In Hollywood lukte het snel om voet aan de grond te krijgen wan iedereen wilde haar hebben. Iedereen wilde iets van haar omdat ze betoverend mooi en getalenteerd was. Tot president Kennedy aan toe. En zij liet het allemaal maar over zich heen komen. Letterlijk en figuurlijk. Ze trouwde meerdere keren maar elke keer zocht ze in zo’n man slechts een vaderfiguur. De vader die ze nooit had gehad.

Als artiest of acteur/actrice ben je een soort clown. Altijd stralend en lachend op het podium maar niemand kent jouw verdriet of heeft daar op dat moment een boodschap aan. En des te beroemder je wordt, des te moeilijker wordt het om te blijven  wie je nou eigenlijk zélf bent. Dat onzekere, verwaarloosde meisje van vroeger en die wereldwijd aanbeden superster was één en dezelfde persoon.  Ga d’r maar aan staan!!

Marilyn Monroe pleegde zelfmoord op 36-jarige leeftijd.

Wie ben ik?

Daar stond ze dan alleen

Ze straalde

Iedereen in trance

Een Franse melodie

Ze zong over liefde,

haar jeugd en haar verdriet

Verlaten, bedrogen

ogen vingen mij

Kom maar, kijk maar

even in m’n hart

Je kunt ervan houden

Maar hou me niet vast

Ze kreeg een diamant

Ze trouwde

Hoopte dat die man

een vader voor haar was

Een donker verleden

in het maagdelijke wit

Zijn arm om haar heen en

ze verstijfde subiet

als mamma sprak in de leegte

van haar hart

Je kan niemand vertrouwen

Wees niemand tot last

Wie ben ik

Deze lach

is niet wat je dacht

Kom terug alsjeblieft

maar kijk van veraf

Zie me graag

Heb me lief

Hou m’n eenzame lied

dicht bij je vannacht

maar blijf van me af

Kijk naar de vallende sterren

Laat je vervoeren deze nacht

De kracht van het licht bracht me verder

omdat de wens groter was

dan ‘t verdriet en de angst.

Hou je wel echt van me?

Hou je van jezelf?

Begrijp ik je dan niet?

Ik geef je m’n liefde

maar je zwelgt in je verdriet

Ik zoek in je ogen

Je wendt ze van me af

Verdomme… laat me

toch even in je hart

Ik ging van je houden

daarom hou ik je vast

Wie ben ik

Deze lach

is niet wat je dacht

Kom terug alsjeblieft

maar kijk van veraf

Zie me graag

Heb me lief

Hou m’n eenzame lied

dicht bij je vannacht

maar blijf van me af

Kijk naar de vallende sterren

Laat je vervoeren deze nacht

De kracht van het licht bracht ze verder

omdat de wens groter was

dan ‘t verdriet en de angst

De kracht van het licht bracht me verder

maar vannacht

geen verdriet en geen angst